We weten uit onderzoek (o.a. Gregersen en Bjurulf, 1996), dat automatisering van een aantal basisvaardigheden voorwaardelijk is om voldoende mentale capaciteit over te houden voor interactie in het verkeer en hogere orde vaardigheden, zoals gevaarherkenning.
Jongeren zijn 4 tot 6 keer vaker betrokken bij ongevallen. Net geslaagden hebben te weinig rijervaring, waardoor de ongevalskans groter is. De hersenstructuren voor verwerking van de complexe verkeersinformatie zijn nog onvoldoende gevormd tijdens de rijopleiding. Na het behalen van het rijexamen zijn jonge bestuurders nog steeds incompetent. Hierdoor maken ze (fatale) inschattingsfouten en overschatten hun eigen kunnen. Dit wordt ook wel het Kruger-Dunning-effect genoemd (Kruger & Duning, 1999).
Als vuistregel geldt dat per 1.000 gereden kilometers met begeleiding de ongevalskans met 10% afneemt. Na grofweg 5.000 kilometer is deze gehalveerd. In de huidige rijopleiding wordt hoogstens 1.000 kilometer afgelegd.
Een verplichte periode van begeleid rijden kan aldus een oplossing zijn, maar is in de praktijk lastig gebleken (zie ervaringen met 2ToDrive). Maar wat dan wel? En hoe dan wel?
Ad Philipsen en Chris Verstappen gaan aan de hand van een aantal ideeën en stellingen graag met jou de brainstorm aan hoe wij hier als branche een rol van betekenis in kunnen spelen. Meedenken? Meld je dan aan voor deze sessie!
Start webinar: Maandag 11 mei om 14:00
Evaluatie webinar: Vrijdag 15 mei om 14:00
Doel: Open brainstorm: hoe kunnen we samen werken aan de verkeersveiligheid?